//= $monet ?>
די בעל־הביתטע איז אַזױ חוצפּה, װײַל זי איז זיכער, אַז זי װעט דאָס אַלץ אַרױפֿטאָן. און אפילו זי וועט עס קריגן אין מויל, וועט זי זיך נישט אויפרעגן. האָט דער נעגער אַרײַנגעטאָן די בלאָנדע כלב אין שטײַג, און זי דאַן געטרונקען פֿון זרעמען ― זאָל זי געדענקען, װי אַזױ זי זאָל זיך פֿירן אין דעם בעל־הבית.
ווען אַ ווייַבלעך שטעלן איר בריסט אויף ציבור אַרויסווייַזן - עס איז שווער צו אָפּזאָגן די נסיון צו פּרובירן עס. און דעמאָלט די מנוחה פון די טשאַרמז זענען נאָר אַ שטיין ס וואַרפן אַוועק. און זי האט נישט קיין רחמנות אז איר קערפער זאל אויסנוצן.